De protesten in Molenbeek gingen van start nadat zelfs kinderen op straat waren gekomen tegen het regime van Moureaux.

Arabische Lente bereikt Sint-Jans-Molenbeek

De Arabische volkswoede heeft ook de Brusselse gemeente Sint-Jans-Molenbeek bereikt. Sterke man Philippe Moureaux regeert er al negentien jaar met ijzeren vuist. Het volk eist democratische verkiezingen.

De Arabische Lente barstte ongeveer één jaar geleden los nadat de Tunesiër Mohamed Bouazizi zichzelf in brand had gestoken als wanhoopsdaad. De weken en maanden daarop kwamen grootschalige protesten op gang in diverse Arabische landen. De betogers eisten vrije verkiezingen, meer burgerrechten en een eind aan de willekeur en corruptie van overheidsdiensten zoals politie en leger. In Tunesië, Egypte, Libië en Jemen moesten dictators het veld ruimen. In Syrië blijven het protest en het geweld tegen de betogers aanhouden.

De onlusten hebben zich thans ook uitgebreid naar Sint-Jans-Molenbeek. Hoewel Molenbekenaren het vrij goed hebben in vergelijking met de straatarme bevolking van een land als Jemen, is de werkloosheid net als elders in de Arabische wereld torenhoog. Zelfs door het volk zoveel mogelijk uitkeringen aan te bieden kon Philippe Moureaux, al negentien jaar in het zadel als dictator, niet verhinderen dat de geest uit de fles kwam.

Er verschenen eerder in de pers al kritische artikels over het Moureaux-regime, maar de protesten in Molenbeek zelf gingen pas van start na een actie van Molenbeekse schoolkinderen die een protestlied hadden geschreven. Sindsdien is de onrust sterk toegenomen.

‘Moureaux moet opstappen’, zegt kruidenier Mohammed Bedraoui, vader van vier kinderen. ‘Keer op keer belooft hij de werkloosheid aan te pakken, het vuil op straat op te laten ruimen of de corruptie tegen te gaan, maar hij is er zelf de oorzaak van. Mijn zonen gaan niet meer naar school omdat het onderwijs hier niks voorstelt.’

Westerse critici zijn bezorgd om een militante islamitische factie in het Molenbeekse protest. Een jongeman die anoniem wenst te blijven omdat hij aan de kost komt als gauwdief, ontkent: ‘De meeste imams zitten in de zak van Moureaux. Hen vertrouw ik niet. Ze zijn allemaal uit hetzelfde hout gesneden.’

Andere commentatoren merken bovendien op dat Molenbeek net als Libanon niet homogeen islamitisch is, maar een mengelmoes van allerlei religies. Midden-Oostenkenner en journalist Rudi Vranckx: ‘Moureaux zelf stamt uit de christelijke minderheid die oorspronkelijk de dienst uitmaakte van zijn ba’athistisch geïnspireerde partij, maar bekeerde zich in 2010 tot de islam toen hem dat beter leek uit te komen voor propagandaredenen. Ook Saddam Hoessein mat zich vlak voor zijn val een islamitischer imago aan.’

Philippe Moureaux:
‘De protesten zijn het werk van extremisten en niet de wil van het volk’

‘Wij zijn kwaad, ja’, zegt huisvrouw Sara Zaman. ‘Kinderen worden criminelen omdat ze geen kans maken op werk, en dat schrikt dan weer toeristen af. Wat moeten we nog doen? Iedereen die iets zegt, wordt uiteindelijk het zwijgen opgelegd door Moureaux’ handlangers. Ook journalisten zijn een doelwit van het regime.’

‘Allemaal leugens’, reageert Moureaux in de pers. ‘We werken volop aan onze problemen. Zolang het Westen zich als een imperialistische agitator blijft gedragen, zullen we ons hiertegen verzetten. De protesten zijn het werk van extremistische elementen en vertegenwoordigen niet de wil van het Molenbeekse volk.’