De repressie na WO II was niet zorgvuldig genoeg. Dit weekend werden nog drie collaborateurs betrapt en geliquideerd.

Drie collaborateurs gefusilleerd in Wallonië

In het Waalse Marcourt, een dorp in de Ardennen, zijn gisteren drie collaborateurs terechtgesteld. De drie slaagden erin om meer dan 65 jaar uit de greep van de repressie te blijven.

Afgelopen weekend hield verzetsbeweging l’Armée pour la liberté de Marcourt (ALM) een reünie om hun acties tijdens Wereldoorlog II te gedenken. Terwijl de oud-verzetsstrijders herinneringen ophaalden, kwamen nieuwe elementen aan de oppervlakte waardoor ze drie collaborateurs, die tot dan toe de represailles van het verzet hadden kunnen ontspringen, op het spoor kwamen.

‘Het is puur toeval hoe alles aan het licht is gekomen’, vertelt de 87-jarige Michel Lequatre  van het ALM. ‘Neem nu André Trahison, van hier om de hoek. Die is in ’42 naar Stalingrad vertrokken. Tegen mij heeft hij altijd volgehouden dat hij daar voor een ziek familielid ging zorgen, maar tegen anderen moet hij gezegd hebben dat hij er een veebeurs ging bezoeken. Blijkt hij nu toch wel een Oostfronter te zijn, zeker?’, bromt Lequatre verontwaardigd. ‘We hebben hem nog diezelfde nacht uit zijn bed gelicht en gearresteerd.’

Ook twee anderen ondergingen hetzelfde lot als André Trahison. Didier Menteur zou verbonden zijn geweest aan Rex, de beweging van Léon Degrelle. Ten slotte werd ook Jean-Philippe Artois in de boeien geslagen. Die zou een moersleutel hebben geleend aan een Duitse officier die voor zijn erf autopech had gekregen met zijn jeep.

De drie werden enkele uren later, onder het goedkeurend oog van de lokale autoriteiten, terechtgesteld op het dorpsplein van Marcourt. Ze werden opgesteld tegen een muur en door de hoogbejaarde oud-verzetsleden gefusilleerd. De patriotten konden op heel wat bijval rekenen van de bevolking en ze namen hun applaus in dank aan.

De zuivering komt net in een periode dat de Senaat vergiffenis voor collaborateurs bespreekbaar wil maken. Dat ligt heel moeilijk bij politici ten zuiden van de taalgrens, en zij lieten meteen van zich horen. ‘Het moet duidelijk zijn dat die amnestieregel absoluut onbespreekbaar is voor ons’, zegt Laurette Onkelinx. ‘Wij zijn pro amnestie, maar dan enkel voor verzetsleden die collaborateurs terechtstellen. Ik zal er alvast persoonlijk op toezien dat de helden van Marcourt geen gerechtelijke sancties zullen ondervinden.’